Het Witte Kind

 

​

La Loba is een onderdeel van mijn verhaal, haar teachings die door mij heen kwamen. Zij liet mij op mijn aspirant- sjamaan pad (jhet weer mogen herinneren) zien dat al het tijdelijke vervangen word door het wezenlijke, de 'beenderen'. 

La Loba liep al een tijdje met mij mee op mijn pad en gaf haar teachings over het pad wat ik aan het bewandelen ben, een waarom maar vooral het inzicht dat ik deze aspecten ben, van nature, ik weer de weg bewandel om in deze rol te stappen. Hoewel ik dit (onbewust) al langere tijd wist of voelde, merkte ik dat ik niet in deze grootse rol wilde stappen. Ik wilde geen titel ergens aan hangen, de zwaarte en de verantwoordelijkheid van deze rol. Een inwijding is iets die je vanuit bron en je gidsen krijgt en deze valt niet in een opleiding te leren. It is in your DNA, en laat daar nou juist veel trauma in de voorouderlijke lijn zitten. Het als vrouw überhaupt niet aan zelfontwikkeling doen, je rol in de maatschappij, het niet zelf mogen kiezen, heksenvervolgingen en ik kan nog wel even doorgaan. Ja ik ben deels hier om veel van deze taboes te doorbreken voor de komende generaties, en om de harmonie/balans te herstellen voor de natuur en de wereld.

​

Ik vond het lastig om woorden te geven aan wat ik nou precies doe, of hoe zeg je dat in 1 woord. Er popte wel steeds wat op aan woorden qua beschrijving, maar ze vertelde dat ik mij bleef verstoppen achter deze woorden, en niet de naam wilde uitspreken wat alles omvattend is. Sjamanka is overkoepelend voor de verschillende eigenschappen die het omvat, maar vooral het dienstbaar zijn voor kosmos en moeder aarde. Ze zij heel krachtig. Deze krachten krijg je niet zomaar, weet dat hierin veel zit verscholen om mens en natuur te ondersteunen, vroeger werden deze krachten ook wel misbruikt. Vandaar de inwijdingsweg terug naar je botten, vanuit integriteit je pure essentie dienstbaar te zijn. Het is de weg van de fenix die herrijst uit de as. Alles wat je zelf doorloopt en transformeert, kan je weer gebruiken voor anderen op hun pad. 

Zo liet ze mij een keer diep het bos inlopen, een stukje waar je normaal niet zo snel komt. Daar lag een hertje, met al haar botten nog intact in het mos. Ik begon spontaan (lichttaal) te zingen en gaf haar liefde voor haar overtocht naar de spirit world.

Ook tijdens de gesprekken begreep ik steeds beter waarom het soms zo ongemakkelijk kan voelen in een lichaam, een drager van densiteit, en een heimwee naar 'thuis' ervaren. Als gevleugelde helpersgroep werken wij ( ik ben natuurlijk niet de enige) vanuit plasma, licht en geluidsvormen, en dragen wij een non- densiteit.

Ze gaf aan dat het geen werk is vanuit de mind, maar jij bent het vanuit je diepste zielentrillingen.

Je word ondersteund door de elohim (engelen), en draken. De zon en de aarde, en door de Sasquasch. Sasquasch natuurwezens vertegenwoordigers alle basiselementen, beschermers van de kristallen clusters van moeder aarde. Het zijn de beschermers van de creaties van aarde, zoals bomen en dieren.

Ze noemde mij Nu-Na ki- ea: White feathered eagle.

Een spiritueel en aards symbool voor autoriteit, kracht, onafhankelijkheid, vernieuwing, vrijheid en een scherpe blik.

​

Als iets verloren is gegaan, is zij het tot wie je een beroep moet doen. Waarmee je kan praten en naar kan luisteren. Haar adviezen kunnen soms moeilijk zijn, maar altijd herstellend en transformeren.

Ik begreep dat dit deel ook in mijn botten ligt, en een onderdeel is wat ik juist naar voren mag brengen.

La Loba is de vrouw die in het afgelegen bekken woont, Zij die weet. Die jou weer de weg wijst naar je onverwoestbare levenskracht. Zo herleeft de ontembare vrouw. En ik heb tegen haar gevochten, mijn eigen levenskracht. Ik mocht haar ervaren, en was soms bang voor haar. Mijn aarde Christina begreep ook niet alles, ik ben immers ook gewoon mens. Maar beetje bij beetje kwam alles tot 1 geheel en omarm ik mij voor wie ik ben en wat mijn rol hier mag zijn op aarde. Ik mag de liefde ontvangen en verspreiden aan jou en de wereld.

​

La Loba verzamelt en bewaart voor wat voor de wereld verloren dreigt te gaan. 

Al deze zaadjes komen weer tot bloei, en zijn er zoveel mooie zielen, waaronder jij die mogen bloeien en dansen met het leven. Jouw bestaansrecht om hier te zijn, en jouw missie hier uit te dragen. 

Laten we vooral elkaar weer verhalen vertellen, ze kunnen werken als medicijn en brengen het gemoedsleven in beweging. 

​

Dans en ren met de wolven, kijk ze in hun ogen en je zult de kleur van de vlammen zien die La Loba's vuur hebben gemaakt, en in die vlammen zie je dat de wolf en La Loba een zijn.